✍️ نرگس جوانی

اصفهان شهری که زیبایی و توسعه روزن افزونش روزگاری رشک بر دل عالمیان می زد این روزها حال خوشی ندارد و همچون بیماری دردمند طبیبی را برای درمانش نمی بیند.

وضعیت آب و زاینده رودش که هر روز آه جانسوز به دل شهروندان و هموطنان می کند و گویا کسی نه عزمی برای حل این مشکل دارد و اگر هم کسی اندیشه پیگیری و رفع این معضل بنیان برافکن را داشته باشد، به دلیل ستیز پنهان برخی از اریکه نشینان قدرت با نصف جهان و مردمانش، توانش افاقه ی حل مشکل را نمی کند.

فرونشست زمین و این زلزله خاموش هم که خود یکی از محصولات بی آبی زنده رود است؛ در حال بلعیدن یکی از عروسان مشرق زمین است و برای این طغیان زمین هم که چاره آنی می طلبد چاره اندیشی چالاک یافت می نشود.

از اینها که بگذریم این شهر مظلوم و شهروندان مظلوم ترش این روزها برای ابتدای ترین حقشان که همانا حفظ سر و ظاهر این دیار است هم باید آه سینه سوز سر دهند. روزی نیست که به خاطر سوء تدبیر مدیران پرادعای کنونیِ شهر، زخمی بر دل شهروندان ننشیند و اعتبار و شهرت ملی و بین المللی این جهانشهر همچون یخ در تموز پیش دیدگان مردمِ دلبسته اش آب نرود.

شاید کم ترین حق این شهرِ شُهره به تمیزی و نظافت در ماضی، داشتن شهری پاکیزه و عاری از انواع پسماند و زباله باشد اما دریغ و افسوس که این حُسن پیشین از چهره ی شهر بِرفته است و هر سو که سری بچرخد چیزی جز پلشتیِ زباله یافت نخواهد کرد..

کی و به دست چه کسی اصفهان ما اصفهانی دوباره گردد خدا عالم است، مدیران امروز شهر که انگار با شهر و مردمش غریبه اند!!!