✍️ تحریریه تفسیر شهر
روز چهارشنبه ۱۴ تیرماه شهرداری اصفهان ۴ پروژه عمرانی خود در محله محروم حصه واقع در منطقه ۱۴ را افتتاح کرد.

اگر چه هرگونه‌ خدمت رسانی مبتنی بر توسعه متوازن، متناسب و متعادل در نقطه نقطه شهر و به ویژه در مناطق محروم قابل تقدیر است و می تواند به کاهش شکاف توسیعی و توزیعی امکانات منجر شود اما چنانچه شکل و شمایل شعارگونه به خود گیرد نه تنها فاقد هرگونه ارزش واقعی است بلکه به نوعی دادن آدرس اشتباه به شهروندان ساکن در مناطق و محلات محروم نیز هست و به جای بهره اهالی از انتفاع امکانات و خدمات موجود و توسیع مطالبات آنها برای توسعه بیشتر محلات کم برخوردار، این سایه منت مدیران است که بر سر شهروندان این مناطق بیشتر سنگینی می کند و راه مطالبه ی بیشتر آن‌ها برای کم کردن فاصله توسعه ای و امکاناتی این محلات محروم نسبت مناطق برخوردار و حتی متوسط مسدود می شود.

آنچه ذکر شد را اینگونه می توان تنویر کرد که مثلا در همین افتتاحیه های منطقه ۱۴ ادعا شده است که برای اجرای ۴ پروژه حدود ۱۵۷ میلیارد تومان هزینه شده است، فارغ از اینکه آیا اجرای این پروژه ها مبتنی بر نیازهای الویت دار آن منطقه و محله بوده است یا نه، می توان به میزان اعتبار ناچیزی اشاره کرد که در اقرارهای مدیران شهری قرار است غبار محرومیت را از چهره این منطقه بزداید هر چند به سهولت می شود دریافت که این میزان اعتبار با ادعای مکشوفه مدیریت شهری چندان مطابقتی با حقیقت و واقعیت ندارد، در حالی که همین مدیریت در اوایل خردادماه سال جاری و در برنامه افتتاحیه های منطقه ۵ که از مناطق برخوردار شهر است فقط ۱۹۰میلیارد تومان برای اجرای یک پارکینگ زیر سطحی در خیابان توحید و برای کل پروژه های افتتاحی آن منطقه در همان روز بنا به گفته خود مدیران شهری حدود ۳۱۴ میلیاردتومان هزینه کرده است.

حالا با همین مقایسه ساده می توان به حقیقت ادعای محرومیت زدایی مدیریت شهری پی برد.
آیا واقعا با این تفاوت کلان بین تعداد پروژه ها و در نظر داشت فاصله کمی و کیفی پروژه‌ های مناطق برخوردار و محروم و نیز میزان اعتبارات تخصیصی به این مناطق، می توان به رفع محرومیت و تسریع توسعه مناطقی همچون منطقه ۱۴ و محله حصه باور پیدا کرد؟؟؟

در پایان باز تاکید می شود که هر مقدار برنامه ریزی و اقدام در راستای زدودن غبار محرومیت چهره مناطق کم برخوردار به اندازه خود دارای ارزش است اما دردهای این مناطق با مُسکن های موقت درمان نمی شود، بلکه عزم، اراده، تدبیر، برنامه ریزی و اقدامات جسورانه می طلبد. مثلا اگر مدیریت شهری آستین همت را بالا بزند و پیشگام و میاندار حل وضعیت املاک اوقافی حصه شود و با همکاری سازمان اوقاف، دستگاه قضایی و سایر مراجع ذیربط این معضل چندین ساله اهالی این محله را برطرف نماید، مسیر را برای ارائه خدمات سازنده تر و محرومیت زدایی حقیقی باز کرده است.